2110

Ferðin á Hvannadalshnúk gekk vel. Bæði veður og færð afbrigðilega góð. Myndir hér.
Ég keyrði austur á föstudagskveldinu í von og óvon upp á hvort ég kæmist af stað fyrir dúndrandi kvefpest, var kominn með hellu strax á Sandskeiði. Við vorum komin að Hofi í Öræfum rétt um miðnætti, enda var Íris að kenna til ca. átta. Þá hentum við tjaldinu upp í hvelli og reyndum að sofna. Þegar klukkan hringdi kl. 04:12 þá hentumst við í fötin (ég var búinn að pakka fötum göngudagsins í sér poka!), gúffuðum í okkur mat, tróðum nesti sem ég smurði í bænum i bakpokana og brunuðum inn að Sandfelli. Það var eiginlega ekki fyrr en maður var farinn að labba sem að hægt var að spá í hvort maður var slappur eða ekki. Sem betur fer fór lítið fyrir því. Frábært veður, bjart og stillt. Það fóru e-ð um 250 manns á hnúkinn þennan dag, sem gæti vel verið met. Enda var maður við mann upp Sandfellið...
Eitthvað pakkaði ég of miklum mat því að ég kom niður með rúmlega helming aftur - og þó vorum við Íris búin að troða ótæpilega í okkur. Fyrir okkur írisi var ég með 10 flatkökur, 5 samlokur, 4 öðruvísi samlokur, túnfisksalat, 2 núðlusúpur, 6 kjúklingabringur í rósmarín-rjómasósu, hrísgrjón með því, kexpakka, harðfisk, 2 stóra poka af göngunasli, hnetur, te og kókómalt, 2 kókómjólk, tæpa 2 lifrapylsukeppi og þegar mest var 5 lítra af vatni! Djísös, ég sé núna að þetta var bara rugl! Ég samdi líka nýtt drum'n base lag: "Sherpa sherpa" á leiðinni upp. Reyndar var frasinn að "henda í sig" frasi göngunnar, því að línan okkar var með hægari hópum og við fengum bara stuttar pásur og máttum "henda í okkur".
Gaman var að sjá göngulínurnar eins og maura að pota sér áfram í fjarska. Napóleonsfílingur. Það hefði samt verið ákjósanlegt að fá heiðríkju á blátoppinum! Ojæja, maður sá svosem eitthvað...

yfir og út
-Sinpang sherpa